
സുദീർഘമായ ഒരു വായനയാണ് വായനക്കാര്ക്ക് ഈ പുസ്തകം വച്ച് നീട്ടിയത്. അത് എത്രയേറെ തീവ്രമായിരിക്കുമെന്ന് ഈ വായനയുടെ അവസാനം നിങ്ങൾക്കോരോരുത്തർക്കും മനസ്സിലാകും. ജീവിതത്തെ സിനിമ-സാഹിത്യം-നാടകം-ഭാഷകൾ എന്നിവയിലൂടൊക്കെ അദ്ദേഹം നോക്കിക്കാണുന്നു. പറഞ്ഞുതീർന്നിട്ടില്ലാതെ ഒരു ദീർഘ സംഭാഷണത്തിൻ്റെ ഏതോ ഒര് ഏട് മാത്രമാണ് " നമ്മെ വിഴുങ്ങുന്ന മൗനം" നമ്മോടു പറഞ്ഞുവെക്കുന്നത്. അത് വെറും നേരംപോക്കിനുള്ളതല്ല;മറിച്ച് എവിടെനിന്നുകൊണ്ടുപോലും ജീവിതത്തെയും രാഷ്ട്രീയത്തേയും നോക്കിക്കാണാനും- വിമർശിക്കാനും- നയിച്ചുകൊണ്ടുപോകാനുമുള്ള ഉൾക്കരുതാണ് നമ്മോടു പങ്കുവെയ്ക്കുന്നത്,തീർത്തും ഔപചാരികമായി...അത് അക്ഷരങ്ങളിലൂടെ അനുഭവിക്കാൻ കഴിഞ്ഞുയെന്നത് ആഹ്ലാദമുണ്ടാക്കുന്ന ഒരു കാര്യമാണ്.
ഇതിലെ ഓരോ ഭാഗവും വായനക്കാരിലേക്ക് ഒരു ചോദ്യത്തെ അവശേഷിപ്പിച്ച് അടുത്ത ഒരു ചോദ്യത്തിലേക്ക് കടന്നുപോകും.വായനക്കൊടുവിൽ ചോദ്യങ്ങളുടെ ഒരു വലിയ കൂമ്പാരം വായനക്കാരിൽ അവശേഷിക്കും പറഞ്ഞുതീർക്കാൻ കഴിയുന്നവയും പറഞ്ഞാലും തീരാത്തവയും ഒരു മൗനം കൊണ്ട് ഉത്തരമാകുന്നവയും - ഇത്തരത്തിൽ ധാരാളം ഉത്തരങ്ങളൂം നമ്മിൽ അവശേഷിക്കും. വളരെ പ്രസക്തിയുള്ള മറുപടിയേതാണ് അപ്രസക്തിയുള്ള മറുപടിയേതാണ് എന്നതാണ് എന്നെ കുഴക്കിയത്.
പ്രശ്നങ്ങളുടെ അടുപ്പിൽ ചട്ടിവെച്ച് തങ്ങളുടെ പരിപ്പ് വേവിക്കുന്ന രാഷ്ടിയക്കാർ,കർഷകരുടെ ദുരിതം മൂലധനമാക്കികൊണ്ട് രാഷ്ടിയം മെനയുന്ന അധികാര കോമരങ്ങൾ-നേതാക്കൾ-ശിങ്കിടികൾ ഇത്തരം എല്ലാ കാഴ്ചകളും കൃത്യമായി ഒരു അവലോഹനത്തിലേക്ക് നമ്മെക്കൊണ്ടുചെന്നെത്തിക്കും. അപ്പോഴാണ് അദ്ദേഹത്തിൻ്റെ വിമർശനത്തിൻ്റെ പ്രസക്തിയും തീവ്രതയും നിലപാടും നമുക്ക് എത്രത്തോളം വലുതായിരുന്നെന്ന് മനസ്സിലാകുന്നത്. അപ്പോഴാണ് " നമ്മെ വിഴുങ്ങുന്ന മൗനം " എത്രത്തോളം വലുതായിരുന്നെന്ന് നാം അറിയുന്നത്;അതിൽ നിന്നും പുറത്തുവരാൻ ശ്രമിക്കുന്നത്. അതിലൂടെ നമുക്ക് കിട്ടുന്നത് മുൻപെപ്പോഴോ നഷ്ടപ്പെട്ടുപോയ നമ്മുടെ ശബ്ദമാണ്-ശരിയുടെ ശബ്ദം... നഷ്ടപ്പെട്ടെന്ന് നാം കരുതിയ ആ ശബ്ദമാണ് ഈ പുസ്തകത്തിലൂടെ പ്രകാശ് രാജ് നമുക്ക് തിരിച്ചുതന്നത്.....
No comments:
Post a Comment